10 dec, 16:00
2016
Vakredactie
Verzorging
Nelleke Louwerse - Pantein

Moeder en dochter samen sterk met diabetes

Vijfenhalf jaar was ze, toen Melle met spoed werd opgenomen in Maasziekenhuis Pantein. Diagnose: suikerziekte oftewel diabetes mellitus type 1. Vier jaar later herkent moeder Debby de symptomen ook bij zichzelf. Tot haar verbazing blijkt ook zij diabetes te hebben. Uitzonderlijk, het gebeurt namelijk niet vaak dat je op latere leeftijd diabetes type 1 krijgt.

Debby vertelt hoe ze merkte dat er iets aan de hand was bij haar dochter: “In twee weken tijd was Melle 5 kilo afgevallen, dat is heel veel als je 20 kilo weegt. Melle had al een tijdje veel last van buikpijn en vermoeidheid, bijvoorbeeld na zwemles. Ook had ze vaak dorst en zin in suiker. Ze dronk en plaste veel. Ik ben eens gaan bijhouden hoeveel ze dronk, dat was wel drie liter op een ochtend. Door mijn opleiding doktersassistente en HBO V achtergrond herkende ik de symptomen die bij diabetes horen. Ik nam contact op met de huisarts, die ons met spoed doorverwees naar het Maasziekenhuis”.

In het Maasziekenhuis

Vier dagen lag Melle opgenomen in het Maasziekenhuis. Haar bloedsuikerwaarden waren veel te hoog en moesten naar beneden worden gebracht. Gebeurt dat niet, dan kan dat schadelijk zijn voor de organen zoals lever en nieren. Dat naar beneden brengen kan niet ineens maar moet geleidelijk gebeuren. “Melle is daar goed opgevangen”, vertelt Debby, “Dat was heel fijn. Wat ook fijn was, is dat ik bij Melle op de kamer kon blijven slapen.” Melle voegt daar aan toe: “Ik vond het fijn in het ziekenhuis want ik kon er spelen en televisie kijken en er is een klimtoestel. Ik heb rondgewandeld met Jopie Konijn*. Jopie is zelfs in bad geweest.” Melle heeft in het ziekenhuis een plakboek gekregen. Trots laat ze het boek zien, dat gevuld is met tekeningen, kleurplaten, kaarten, stickers van Jopie en herinneringen die ze heeft opgeschreven toen ze in het ziekenhuis lag. Ze kijkt er nog regelmatig in.

  • Jopie Konijn is een echt konijn. Hij woont in de speelkamer van de kinderafdeling en is een welkome afleiding voor veel patiëntjes.

Omgaan met diabetes

Tijdens het verblijf in het ziekenhuis hebben Melle en haar ouders geleerd hoe om te gaan met diabetes. De kinderarts, diabetesverpleegkundige, diëtist en psycholoog helpen daarbij, want er komt best wat bij kijken. “We hebben geleerd koolhydraten te tellen en daar de insuline op af te stemmen. Dat betekent leren prikken, bloedsuiker controleren, eenheden insuline berekenen en spuiten”, vertelt Debby. Hoeveel insuline nodig is, is soms best lastig in te schatten. Het weer, activiteiten, eten, drinken, stress en emoties, het heeft allemaal invloed op de hoeveelheid suiker in je bloed. Dan is er ook nog verschil tussen gewone en langwerkende koolhydraten. Van de diëtist krijgt Melle voedingsadvies. Bij de psychologe kan ze rollenspellen spelen, praten en ook verdrietig zijn. Zij helpt bij de verwerking en houdt in de gaten hoe het gaat op school en thuis.

Debby vervolgt: “Na vier dagen mochten we weer naar huis. Ze vroegen ons “Durven jullie het aan?” We kregen een telefoonnummer mee van het ziekenhuis. We mochten altijd bellen, dat was een geruststellende gedachte”.

De draad weer oppakken

Eenmaal thuis moesten ze de draad weer oppakken, want Melle’s leven ging natuurlijk gewoon door met school, kinderfeestjes enzovoorts. Op school was er gelukkig alle begrip en medewerking. Debby heeft zelf voorlichting gegeven aan leerkrachten en de directrice: “Ze vonden het wel spannend, omdat ze nog nooit eerder hadden meegemaakt dat een leerling diabetes had”. Melle vertelt dat ze op school maatjes heeft: “Als ik me niet lekker voel, bijvoorbeeld bij gym, heb ik altijd een maatje die met mij meegaat de kleedkamer in. Zij zijn eraan gewend dat ik mijn bloedsuiker moet prikken”.

Debby is trots op hoe Melle omgaat met haar diabetes: “Het is super hoe ze dat doet. Ze kan ook steeds beter aangeven of ze hoog of laag zit. Soms weet ze zelfs de precieze waarde van haar bloedsuiker aan te geven, zonder deze te meten. In principe bedient ze het pompje helemaal zelf waardoor ze een stuk minder afhankelijk is. Ze heeft het altijd om; alleen met gym, zwemmen en douchen koppelt ze het af. Tegenwoordig heeft ze een insulinepompje en hoeft ze niet meer te spuiten. Dat is een stuk fijner”.

Controles

Elke drie maanden komt Melle voor controle naar het Maasziekenhuis. De kinderarts en diabetesverpleegkundige bekijken hoe de suikerwaarden de afgelopen drie maanden zijn geweest en of het nodig is om het pompje bij te stellen. Bij elke controle worden gewicht, lengte en bloeddruk gemeten en wordt bloed geprikt. In het ziekenhuis zien ze altijd de kinderarts en diabetesverpleegkundige en soms ook een diëtiste of psychologe.

“Ik vind het niet leuk dat jij het hebt, maar ik ben nu niet meer alleen”

Samen sterk

Begin dit jaar werd Debby plotseling heel ziek: “Toen bij mij ook diabetes was geconstateerd zei Melle: ‘Ik vind het niet leuk dat jij het hebt, maar ik ben nu niet meer alleen’. Ook had ze een tekening voor me gemaakt toen ze in het ziekenhuis lag”. Debby krijgt er nog een brok van in haar keel als ze eraan terugdenkt. Ze denkt dat Melle zich vaak alleen heeft gevoeld. In haar omgeving kennen ze geen kinderen die diabetes hebben. “Ik dacht altijd: Had ik het maar in haar plaats”, vertelt ze. “We zijn nu een team. In het begin hebben we veel samen geprikt. Soms deden we een wedstrijdje wie het beste zat. We maken er maar iets leuks van. Melle voelt zich meer begrepen nu ik het ook heb. Andersom inspireert ze mij ook weer omdat ze het zo goed doet. Samen zijn we sterk”.

1,2 miljoen mensen in Nederland hebben diabetes. Dat is 1 op de 16 Nederlanders. Er zijn verschillende soorten diabetes. De bekendste zijn type 1 en type 2. Het lichaam van mensen met diabetes type 1 maakt zelf geen insuline meer aan. Bij diabetes type 2 heeft het lichaam te weinig insuline of is het ongevoelig voor insuline. 10% van de mensen met diabetes heeft type 1. 90% heeft type 2.

Raadpleeg bij vermoedens van diabetes de huisarts. Deze kan doorverwijzen naar het ziekenhuis voor onderzoek en behandeling.